Evaluatie
In dit laatste hoofdstuk wordt beschreven hoe de evaluatiefase zou verlopen. Hierbij wordt een structuur gebruikt die behandeld wordt in het boek van Wilkinson.

Het was de bedoeling dat Shazida zou leren haar eigen stoma te verzorgen om haar zo weer een beetje autonomie terug te geven en haar te laten wennen aan het idee en het gevoel van de stoma. Hopelijk zou ze er zo aan wennen en accepteert ze het na een tijdje.

Het was duidelijk dat Shazida het fijn vond zelf haar stoma te kunnen verzorgen, het leek erop dat het haar veel hielp de controle daarover terug te krijgen.
De ouders geven ook aan dat het beter lijkt te gaan met Shazida nu ze zelfstandig de stoma kan verzorgen en lijkt ook beter te snappen waarom de stoma nodig is en hoe het werkt.

In de rapportage valt terug te zien dat het ook steeds beter met haar gaat. Op cognitief niveau begrijpt ze wat een stoma is en hoe het werkt, op affectief niveau lijkt ze het stapje voor stapje onderweg te zijn naar acceptatie en op sensomotorisch niveau kan ze zelf de handelingen verrichten die nodig zijn om de stoma te verzorgen dankzij uitleg van de stomaverpleegkundige. Hier wordt in de volgende alinea dieper op in gegaan. Het doel was haar de stomaverzorging aan te leren en daarbij haar wat autonomie terug te geven en hopen dat ze doordat ze het allemaal beter begrijpt de (tijdelijke) stoma ook zou gaan accepteren. Als ik het ga vergelijken met de evaluatiegegevens dan zijn we al een heel eind op weg. Ze heeft de stoma nog niet helemaal geaccepteerd, maar ze probeert het wel en is onderweg naar acceptatie. Op het affectieve moet dus nog wat ontwikkeld worden, maar voor de rest heeft ze het helemaal gehaald.

Het kunnen verzorgen van de stoma was een doel, dit is bereikt, ze heeft namelijk een demonstratie gegeven aan mij en de stomaverpleegkundige, dit is het sensomotorische deel.
Het begrijpen van waarom de stoma aangelegd moest worden en hoe de stoma werkt, dit doel is ook behaald, want ik heb het haar gevraagd en ze kon het me heel goed uitleggen. Ze gaf aan dat het bij haar nodig was omdat een deel van haar darm ontstoken was en rust moest hebben en ze begreep dat de stoma dus eigenlijk een stukje van je darm is dat naar buiten is getrokken om zo de spijsvertering een “omleiding” te geven zodat het aangetaste deel van de darm kon rusten, dit is het cognitieve deel.
De acceptatie van de stoma, dat is nog niet helemaal bereikt. Ze geeft aan zich soms nog wel een beetje te schamen en nog wel een beetje onzeker te zijn over haar toekomst, maar ze geeft ook aan dat ze zich nu al een stuk beter voelt als in het begin, dit is het affectieve deel.

Doordat ze nu haar eigen stoma kan verzorgen, wat haar geleerd is door de stomaverpleegkundige, voelt ze zich nu een stuk beter. Haar familie heeft haar hier in aangemoedigd, dat heeft ook geholpen. Het gesprek met de psychologisch verpleegkundige heeft wellicht geholpen met de acceptatie, maar ook hier is de steun van haar familie erg belangrijk geweest. Haar moeder was er ook steeds bij met het oefenen van de verzorging van de stoma en die heeft haar dus ook geholpen toen ze het zelf moest gaan oefenen, die steun betekend erg veel voor Shazida.